Bugünlerde eski diplomalar yeniden kıymete bindi. - Sahteydi gerçekti - tartışmaları sürerken, ben de yıllar sonra yeniden şu diplomamı bir göreyim diye düşündüm. E, kolay değil, önce bizim kitaplığı elden geçirmem gerekti. Söylemesi ayıp, evrakı mı düzenli tutma konusunda pek titiz değilim, e h! bir de yıllarca süren gazetecilik sırasında raflar doldu taştı , evrak evrak üstün d e… Neyse işte, önce bütün rafları elden geçirdim, diploma filan bulamadım, sonra sıra çekmecelere geldi, hepsini boşalttım, derken sonunda bir karton kutu elime geçti…Açt ı m baktım, ooo , içinde ilkokul, ortaokul, lisede çekilmiş resimlerim, karnelerim filan var, hatta eskiden pek moda olan hatıra defterimi bile buldum, hani hep -sepet sepet yumurta, sakın beni unutma- tekerlemesiyle bit erdi yaz ılanlar, sararmış sayfaların h epsini tek tek elden geçirdi...
Mürekkep kokan sayfalarda şimdilerde bize yer yokmuş, eh, ne yapalım? Açılsın bari hayali sayfalar... Oysa onlara yazmak tıpkı suya yazmak gibidir. Kayboluverir gider.