Gazeteciler Cemiyetinin düzenlediği Medya Konferansının (*) i kinci gün oturumları da ilginçti. “Gazeteci kimdir? ” Başta olmak üzere pek çok soruya yanıt arandı. Yeni mecralarla ilgili bilgi veren konukların anlattıkları, özellikle genç gazetecilerin arayışlarına yanıt niteliğindeydi. Yıllarca hep Moskova ’dan bildirdikleriyle izlemeye alıştığımız gazeteci Hakan Aksay ’ ın anlattıkları dinlemeye değerdi. Aksay , 12 Eylül sürecinde kendi deyimiyle “ koşar adım gittiği ” Moskova’da, bir zamanların komünist rejiminde, Sovyet sisteminin ilkeleri doğrultusunda aldığı gazetecilik eğitimini ve pratikte gazeteciliğin o yıllarda nasıl yapıldığını anlattı. Bir hocasından söz ederken, iç hesaplaşmaya girerek, “ Bazen sessiz kalmaktan insan sonradan pişmanlık duyuyor” dedi: -Beğendiğim bir akademisyendi, aydınlık yüzü, sempatik tavrı, giyim kuşamı ile de beni etkilerdi, hatta bana çay ısmarlamışlığı bile vardı ama, Sovyetler’de -partili gazeteci...
Mürekkep kokan sayfalarda şimdilerde bize yer yokmuş, eh, ne yapalım? Açılsın bari hayali sayfalar... Oysa onlara yazmak tıpkı suya yazmak gibidir. Kayboluverir gider.