SUYA YAZDIKLARIM

İsmet Köker ’in yeni  kitabı elime geçtiğinde “ hazine bulmuş ” gibi oldum, hatta daha ötesinde duygular yaşadım. Kitabın adı “ Hazine ,” Andres Yayınları ndan bir kaç ay önce çıkmış, İsmet Köker bana ve eşime imzalı olarak göndermiş. “Bismillahirahmanirahim… ” sözüyle başlattığı ilk sayfada, İsmet Köker bu kitabı yazmayı 11yıldır kafasında kurguladığını ve geçen yılın Mayıs ayında, kendisi 95 yaşında iken ortaya çıkardığını anlatıyor, ve “ Allah bana, bir kula verebileceği bütün nimetleri verdi diye düşünüyorum ve buna şükrediyorum” diyor. Yalnız İsmet Köker ’in okurlarından bir isteği var: -Bu kitabı okumadan önce bir ricam olacak. Lütfen okumaya başlar başlamaz, kendi dillerinde bir adet Tevrat , bir adet İncil ve bir adet Kur’an-ı Kerim edinsinler… Tam koltuğuma yerleşmiş ve “ Hazine ”yi elime almışken bu cümleleri okuyunca kitabımı “ şimdilik ” başucuma koymaya ve Tevrat ile İncil ’i edindikten sonra okumaya karar verdim. Kur’an-ı Kerim ise tam da İsmet Köker ’in de...

Fıstıkla soğanı  tavada kavururken Ayşegül  görüntülü! aradı: -Kolay gelsin, belinde önlük ne yapıyorsun? -Zeytinyağlı biber dolmasının içini hazırlıyorum, sen tarçın koyar mıydın? -Tabii, bir de yenibahar mutlaka koyarım, zeytinyağlının yakışığıdır... Çocukluğumuz ve ilk gençliğimiz Ankara ’da, Hanımeli Sokakta geçti. Bizim yetiştiğimiz  yıllarda aileler ve yaşam tarzları birbirine çok benziyordu. Şehir çocuğuyduk ama, akasya ağaçlarıyla bezeli sokaklarda, ikişer üçer katlı evlerin bahçelerinde oyunlar oynardık, çağla toplardık. O zamanki Gaybi Yatır Apartman ının kiracıları  genellikle  orta sınıfın benzer gelir düzeyindeki aileleriydi. Komşularımız, tayinle Ankara’ ya gelmiş memurlar, bir öğretmen, bir yedeksubay, bir hakim, bir eczacı kalfası, bir terzi ve mesleklerini şimdi hatırlayamadığım bir kaç aileydi. O yıllarda çalışan kadın çok azdı, annem Emine   Masume Alev istisnalardan biriydi... Büyük Doğumevi’nin var...