SUYA YAZDIKLARIM

  Çocukluğumu anımsıyorum, çok küçüktüm, babam güncel gelişmeleri hiç kaçırmazdı, salondaki büfemizin üstünde duran radyo gün boyu açıktı. Babam kimi zaman radyonun ibresiyle Hilversum ’dan Sydney’ e kadar pek çok istasyonda gezinir, farklı dillerden yayınlara kulak verir, ben de o yayınları  “ anlamadan dinlerken ” Jules Verne ’nin “ 80 Günde Devr-i Alem ”inin sayfalarında hayali gezilere çıkardım.  Radyonun ibresi, arada bir, akşam saatlerinde Moskova ’dan Türkçe! yayın yapan “ Bizim Radyo ”ya denk düştüğünde, kadın spiker,  madeni sesi, zor anlaşılan tuhaf Türkçesiyle konuştukça tüylerim ürperirdi. Kadının anlaşılmaz anonslarından, arada bir “geliyüür, gidiyüür, yapıyürler” gibi tanıdık sözcükler çalınırdı kulağıma… Babam bir gün radyoyu dinlerken sinirle söylenmeye başladı: -Yine yapacaklar… Memleketle oyun oynuyor bu yobazlar… Radyodaki yayın üzerine yorum yapan babam, bilmediğim bir olaydan, “ Milli Nizam Partisi ” diye bir partinin kapatılması sonrasın...

Bir zamanlar Almanya ’nın  kendi isteği ile ve seçerek aldığı Türk işçilerden ne kadar şikayetçi olduğunun yakın tanığıyız değil mi? Yok efendim, Alman toplumuna uyum sağlayamamışlar da, Kreuzberg’ e filan kısılıp kalmışlar da, çocuklarını eğitmiyorlarmış da, tarikatlara esir olmuşlar da... Uzun yıllar bu öyküleri dinledik Almanla rdan, hatta bir temsilcinin Milli Eğitim Bakanlığındaki toplantıda  “Türk kadınları çok kötü giyiniyor, ya çarşaflılar, ya özensiz. O yüzden çocukları da Almanya’ya adapte olamıyor ” diye konuştuğuna bile tanık olmuşluğumuz var. Hatta bir dönem, Türk işçilerin ülkelerine geri dönmesini teşvik için ek ikramiye öngören bir yasa taslağı bile hazırlamışlardı. O günlerde Alman Çalışma Bakanıyla konuşmuştum da, “ Taslak hazırladık ama işçilerin yerinde ben de olsam, ben de  dönmezdim Türkiye’ye ” deyivermişti. -E, şimdi?  Şimdi Türkiye ’deki konuk Suriyelile r sorununa nasıl bakıyorlar acaba? İğneyi kendilerine batıramadılar ama bizdeki ç...