İstanbul’ un en kalabalık caddesinde ( Büyükdere ), üstelik de günün en civcivli zamanında, farkına bile varmadan cüzdan kaybetseniz, dakikalar sonra “ altın kalpli insanlar ” tarafından bulunan cüzdan size teslim edilse “ bu ne şans ?” Demez misiniz? Dün başıma gelen olayı sizinle paylaşayım: 24 saatliğine İstanbul ’a gitmiştim, bir yakınımın cenaze törenine katılacak, ardından meslektaşlarımla buluşacaktım. Cenaze töreni Büyükdere Caddesindeki camide, davetli olduğum yer ise 1.5 km ötedeydi. Akşamüstü adeta kilitlenen trafikte ne taksi bulmak mümkündü, ne de bulsam bile kim bilir oraya kaç saatte varacaktım? Yürüyerek gitmek en mantıklısıydı, elimde telefon, verilen adresi arıyordum, 15 dakika sonra telefonum çaldı: - Nursun Hanım? -Benim? -İsmim Uğur Derviş , cüzdanınızı kaybettiniz sanırım, kızımla birlikte bulduk, siz neredeyseniz getirelim… Tam deyimiyle şok geçirdim, çünkü henüz, cüzdanımı düşürdüğümden haberim bile yoktu, telefonumdaki sistemle adre...
Mürekkep kokan sayfalarda şimdilerde bize yer yokmuş, eh, ne yapalım? Açılsın bari hayali sayfalar... Oysa onlara yazmak tıpkı suya yazmak gibidir. Kayboluverir gider.