Halide Hanımın kalemi Oldum olası etkisinde kaldığım bir isim Halide Edib Adıvar. O’nun yazdıklarını, hakkında yazılanların çoğunu okumaya çalıştım, “ keşke bugün hala yaşasaydı, yazsaydı, konuşsaydı” diye düşündüğüm de çok oldu. - Ne kadar yürekli bir kalemdi. Keşke O’nun mürekkepli kalem tutan o güzelim ellerine dokunabilseydim Diye özlerim onu, aslında olmayacak bir hayal benimkisi, öyle ya, Halide Hanım 1884 yılında doğmamış mıydı? Yani neredeyse bir buçuk asır önce, aramızda hala kalabilir miydi? -Ama yazdıklarıyla, yaptığı konuşmalarla şimdi, hatta bugün bile bizimle değil mi? -Evet, neyse ki öyle… Hani kimi zaman şansınız yaver gider, hayalleriniz gerçek olur ya… İşte ben d e “ olmayacak hayalimin” peşinde koştum . Kaleminden , mürekkep hokkasına, çocukluğunda tuttuğu hatıra defterinden, yıllarca sakladığı onca evrakına dokunarak, el yazısıyla yazdıklarını okumaya çalışarak, bastonunu elimde tutarak, eşi Adnan Adıvar’dan kalan tüfeğini inceleyerek Halide Hanımla saat...
Mürekkep kokan sayfalarda şimdilerde bize yer yokmuş, eh, ne yapalım? Açılsın bari hayali sayfalar... Oysa onlara yazmak tıpkı suya yazmak gibidir. Kayboluverir gider.