Kubbeli Yargıtay

Gündemdeki Anayasa tartışması nedeniyle eski bir yazımı sunmak istedim.

- “Eski ayları kırpıp kırpıp yıldız mı yapacaksın?” Demeyin, bence Yargıtay eski başkanı Sami Selçuk hala parlayan bir yıldız. 

————————

Evime giderken sürekli kullandığım yoldan geçerken “dev bir inşaat” dikkatimi çekiyordu... Fotoğrafları görünce siz ne dersiniz bilemiyorum ama ben inşa halindeki kubbeyi ilk gördüğümde, “Türkiye ve Ortadoğu’nun en büyük camii yapılıyor” diye düşünmüştüm. Dostlardan “hamam gibi” diyenler de oldu ama o kadar büyük hamamın, Anayasa Mahkemesi, Adalet Akademisi gibi kurumların arasında yeri olmaz dedim.  

Daha sonra inşaat alanının önüne “Çevre ve Şehircilik Bakanlığı” yazan bir tabela konuldu... Pandemi sürecinde o yolu daha seyrek kullanır oldum. Geçenlerde baktım ki binanın önüne “Altın gibi parlayan harflerle” YARGITAY yazılmış...

Benim Bildiğim, Bu Türden “Dev Binalar” için yıllarca süren planlama söz konusudur. Öyle ya, binanın ulaşım durumu, trafiğe etkisi ve pek çok açıdan konumu incelenir, araştırılır. Oysa bu bina İncek Bulvarında “Çok ani” biçimde ortaya çıktı, Üstelik önce Çevre Bakanlığı'na ait olacağı ifade edilirken sonra Yargıtay’a ait olacağı anlaşıldı.

Bu konuda Yargıtay’ın saygın eski başkanı Sami Selçuk’un görüşünü almak istedim; şöyle dedi:

“Böyle bir binanın yapıldığını duydum. Ancak ayrıntıları bilmiyorum. Aslında binada kubbelerin olmasında bence bir sakınca yok. Bu, mimarlık sanatının bir yansımasıdır. Önemli olan o kubbenin altında kotarılacak olun hukuk ve adalet dağıtımının içeriğidir. Ne yazık ki bugünkü durumda adli sistemimizin işleyişinde büyük sıkıntılar var. Özellikle ilk mahkemelerin durumu yürekler acısı. Yargıçlarımızın bilimsel donanımları üzücü. Savcılar da öyle. Savcı karar organı değildir. Ama bizde sanki karar organı gibi. Üstelik bir kovuşturmaya yer olmadığı görüşünü (kararını) yansıtırken bile üç yanlışı bir arada görmek, insanı kahrediyor. Öğrencilerime bu yanlışları örnek olarak sunuyor ve dikkatlerini çekiyorum. Bu konudaki sorularıma yanlış yanıt veren öğrencilere geçer not vermiyorum…”

Şu sırada Bilkent Üniversite’sinin Hukuk Fakültesinde ceza ve ceza muhakemesi hukuku dersleri veren Profesör Selçuk’la konuşmamız, HDP’nin İzmir’deki binasına yapılan saldırı ve yaşanan acı ölümün hemen sonrasına denk geldi, sordum:

-Bu türden bir saldırının tam da HDP’yi kapatma davası gündemdeyken yaşanmasına ne dersiniz?

Selçuk: Ben hep şunu söylerim: “Yargılama erkinin el koyduğu olaylarda asla konuşmam, görüş bildirmem. Anca karar verildikten sonra konuşurum. Şunu kimse unutmamalı. Bu konuda Avrupa ülkelerinde yapılmış incelemeler bulunmakta. Bu tür davranışların yargılama üzerindeki etkileri çok olumsuzudur. 

-Efendim bir anayasa değişikliği planı da gündemde, Cumhurbaşkanı da ifade etti, ayrıca MHP’nin hazırladığı bir taslaktan söz ediliyor ne dersiniz?

Selçuk: Ben bu tür taslaklardan hiçbirini görmedim. Ancak Anayasa Mahkemesi’nin kaldırılması gibi saçmalıklardan söz ediyorlarmış. Son “başkanlık sistemi” öngörülen bunalımı yaratmıştır. Bundan ders alınmalı. Anayasa bilinci olmayanlar, olsa olsa yeni bunalımlara gebe bir babayasa yapabilirler. Bu bilinç önemli. İngiliz halkı bu bilincin somut örneği. Bu bilincin yetersiz olduğu ülkelerde yazılı anayasalara bile uyulmuyor. Anayasa’nın 153’üncü maddesini kendinden menkul gerekçelerlem çiğneyen yargıçların bulunduğu bir ülkede anayasa yapmak çok zor. Bu güç işi bugüne değin başaran biricik demokratik anayasa, 1961 Anayasası’dır. Ondan esinlensinler ve temellerine dokunmadan yeni bir anayasa yapsınlar yeter. 

-Babayasa dediniz de... Bugünlerde adalet arayışında adeta mafya babalarına bel bağlayanlar var... Sedat Peker’i kastediyorum. Bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Selçuk: Cumhuriyet savcısı teriminin başındaki “Cumhuriyet” sözcüğü, sanıldığı gibi, yönetim biçimine değil, cumhurun, halkın, kamunun adına yasaları uygulamak için harekete geçen insana vurgu yapmaktadır. Bu yüzden eskiden kullanılan “cumhuriyet müddeiumumisi” teriminin “ay mehtab”ından farkı yoktu, yanlıştı.
Savcıların cumhurun, yani halkın, kamunun adına yasaları uygulamak için harekete geçme konusunda hiçbir takdir yetkileri yoktur. Bizim sistemimiz kural olarak “mecburilik sistemi”dir. Yasa, yalnızca yasalarda belirtilen kişisel cezasızlık (yanlış adlandırmayla etkin pişmanlık dâhil) nedenleri söz konusu olduğu zaman sınırlı bir takdir yetkisi tanımıştır (CMK, m. 171). Bu yüzden savcı, herhangi bir biçimde, yasanın deyişiyle “bir suçun izlendiği izlenimini veren bir hali öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlamak; “yeterli kuşkuya ulaştığında" da cumhuriyet yasalarının uygulanması için kamu davasını açmak zorundadır (CMK, m. 160, 170/2).
Bu ihbarın kaynağı isterse bir cani ya da çete başı olsa böyledir. Savcı, bu kişilere inanılmaz demeyecek ve gerçeği araştırdıktan sonra ancak dava açılıp açılmaması konusunda bir görüşe ulaşacaktır.
Eğer bu bir uyuşturucu madde ile ilgili ise, durum daha da ciddidir. Çünkü dünyanın neresinde işlenirse işlensin, parada sahtecilik, işkence, ulaşım araçlarının kaçırılması ve suçlar uyuşturucu ticareti vb. kimi suçlara el koymak, küresellik ilkesine  –ki öğreti buna evrensellik diyor-  göre, kural olarak o olaya el koymak savcıların kaçınamayacakları bir görevdir.  Bu türden suçlar, yasaya göre eğer Türkiye’de işlenmişse savcı hemen el koyacaktır ve buna mecburdur. Buna karşılık Türkiye sınırları dışında işlenmişse, sözgelimi, Çin karasularında işlenmişse adalet bakanı istediği takdirde, o suça savcı yine el koymak zorundadır (TCK, m. 13).
Suçlunun kişiliği, yargılama yapılırken değil, ceza verilirken değerlendirilir. O kadar.  
Bu konuda TV’lerde açıklanan kimi görüşler hukukla ilgili değildir. Kimileri de saçmadır.

NOT; Bu yazıyı 18 Haziran 2021 tarihinde kaleme almıştım… 

Con Ahmet’in Devr-i Daim Makinesi

 

 

 

Bugünlerin tartışma konusu, Anayasa’nın 101. Maddesi:

 

-Bir kimse kaç kez Cumhurbaşkanı seçilebilir?

 

Açıkça “İKİ KEZ” diyen bu maddeye öyle kulplar takıldı, niyetler eklendi, yapbozlar yapıldı, içeriği  öyle eğilip büküldü ki, ben pes ettim… Oysa bu pazar sabahı size kibarca soracaktım:

 

-Mahallenin çocuk parkında çocuklar uslu uslu eğlenir, salıncağa sırayla biri biner biri inerken, o civarın çakalı gelir, uslu uslu sıra bekleyen çocuklara tokadı basar, hepsini sağa sola itekleyip-tokatlayıp, lekeli-çamurlu giysileriyle salıncağa biner, sonra da  “ASLA İNMEM” diye tutturursa ne yapacaksınız? 

 

Bu soruya mahallenin muhtarı, bekçisi, zabıtası, komiseri, kalantorları, gecekondu sakini  bile yanıt verememişken ben de kim oluyorum değil mi? İşte bu “salıncak” örneği üzerinde aynen muhalefet liderlerimiz gibi kibar kibar kafa yorarken, aklıma bir soru daha geldi: 

 

-Yahu bu Cumhurbaşkanlığı işi CON Ahmet’in devir-i daim makinesi mi ki, salıncağa bir binen bir daha inmesin?  

 

Bu sorunun da içinden çıkamadım, o halde “Derdimi bari ummana pardon googıla dökeyim, belki teselli bulurum” dedim ve karşıma Cemil Biçer’in şu şahane yazısı çıktı, ben aradan çekiliyorum, siz bi okuyun bakalım, “salıncaktan inmemekte direnen mahallenin çakalına siz ne diyecek, içinden çıkılmaz bu işe sizler nasıl bir çare bulacaksınız?”  

 

“Efendim Con Ahmet lakaplı Ahmet Eryılmaz aslen Afyonkarahisar’ın Sandıklı ilçesinden olup genç yaşlarında Afyon’a yerleşmiş ve uzun yıllar boyunca orada saat tamirciliği ile iştigal etmiş Nasrettin hoca -Hazerfen çelebi kırması Anadolu habitatına özgü bir esnaf taifesine mensup ben-i Ademdir…Afyon çarşısındaki bedestandaki köhne ahşap dükkanında saat tamiratı yapardı. Son derece zeki ve sanatkar bir insandı. Harp dolayısıyla malzeme yoktu. Gerçi saat adedi de azdı o zamanlar fakat Con Ahmet usta bulunmayan bir malzemeyi adeta icat ederdi; küçük saatçi tornasında şemsiye telinden saatin direğini tornada yapar ve takardı. Ömrünün son yıllarında devri-daim makinesifikrine takıldı. Hatta bu makinenin icadı onda “fikr-i sabit” bir obsesif kompülsif bozukluk (OKB) haline dönüştü.

İlerleyen zamanlarda bu makineyi icat etmek için kısıtlı imkanları ile ve saatçi tornası yardımıyla yaptığı parçaları birbirine ekleyerek sonsuz enerji üreten bu devridaim makinesini yaptı.

Con Ahmet ustanın yaptığı bu makineyi 1926 yılında Cumhuriyet Gazetesinin yayınlaması ile bütün Türkiye duydu. Lakin içimize “mason ve siyonizm” virüsü girmiş dedik ya -her nedense bu virüs en çok sevdiği yer ise okumuş müderris beyinlerdir. Yobaz ve karanlık beyinleri hiç sevmez. Belki de bu virüsün tercihi yobaz ve karanlık kafalarda beyin olmayışı ile doğrudan ilişkilidir.

Üniversite yetkilileri bu makineyi yapmanın mümkün olmadığını; çünkü mekanik bir makineye verilen enerjinin zamanla sürekli sürtünme dolayısıyla kaybolacağını ve tek bir enerji ile bir makineyi devamlı çalıştırmanın mümkün olmadığını savundular ve İstanbul’da üniversitede halk huzurunda yapılan bir denemeyi bile ilgiyle takip etmediler.

Böyle bir aletin yapılması halinde Beyazıt Meydanı’nda kendilerini asacaklarını söylediler.

Bakın cumhuriyetçi zındıklarda ki kararlılığa… Ahhh ulan ah sultan vahudittin efendimizin devr-ü saltanatında olacaktı ki Beyazıt meydanında bu ziyonistleri eftal yurdu peşkürleri gibi sıra sıra asacaktık.

Daha sonrasında İtalyanlar Con Ahmet Usta’ya müracaat ederek O’nu İtalya’ya davet ettiler ve özel labaratuvarlarda bu makineyi daha modern ve hassas aletlerle yapmasını istediler. Patentine yüklüce bir para vereceklerini ısrarla belirtmelerine rağmen Con Ahmet Usta bunu kabul etmedi. “Bu makineyi müslüman bir ülkede yapamazsam balyoz ile parçalayıp yakarım” diyecek kadar da milli ve mukaddesatçı bir yüreğe sahipti. Allah nur gölünde yatırsın…

Con Ahmet ustanın sonsuz enerji üreten devir-daim makinasının esbab-ı mucibesinin özeti:
‘Saat nasıl zembereği boşalırken bir enerji meydana getirirse o enerji ile bir zembereği kurmak ve tekrar boşalan bir saat zembereği ile yeni bir zembereği kurarak ilk başlatılan bir hareketi devamlı bir hale getirme düşüncesi idi.’

Son derece zeki ve zanaatkar bir insan olan Ahmet Usta buluşunu çalıştırmayı başaramadı ama adının nesiller boyu sürmesini başardı.

Türk dilinde işe yaramayan böylesi fantini finton buluşlar için ‘’Con Ahmet’in Devir Daim Makinesi‘’ deyimi kullanılır oldu.

Küfür ve argo bir dilin özünü oluşturur ve başka kültürlerden etkilenmeme gibi de bir lengüistik özelliği vardır.

Con Ahmet’in bu durumunu tek bir cümle ile özetle deseler hiç düşünmeden,

“Osuruktan tayyare,
Selam söyleyin o yare…”

derim…

 

(*)https://www.kitaptansanattan.com/con-ahmetin-devir-daim-makinesi-cemil-bicer-yazdi/