SUYA YAZDIKLARIM

  Seyahatler beni çok heyecanlandırıyor, kendimi şanslı sayıyorum. Yıllarca okuyup, fotoğraflarını görüp, filmler izleyip, üzerine düşler kurulan bir ülkeye, Güney Afrika Cumhuriyetine ayak basmak kimi zaman kabusa dönüşse de, o düşün parçası olabilmek büyük bir şans değil mi?     -Kabus mu? Neden?   Diye soruyorsanız, Pretoria’dan başlayayım anlatmaya…     Jakarandalardan dökülen çiçeklerin caddeleri mor halılarla kapladığı, yasemin esintileriyle mis gibi kokan başkente eylül sonunda ayak basmıştım. Gecenin geç saatiydi, über çağırıp otele ulaştığımda    motor gürültüsü ve mazot kokusu hiç hoşuma gitmedi ama, saatler süren yolculuğun etkisiyle valizimi bile açmadan yatıp uyudum.   Küçük otelimde uyandığımda artık motor  sus muş, mazot kokusu yok olmuştu, bahçeden sızan yaseminlerin  esintisi  ferahlatıyordu. İlk kez ayak bastığım ülkeyi tanıma hevesiyle alelacele bir şey atıştırıp resepsiyona yöneldim:   -Kent planı var m...

                           Nizamiye Camii Pretoria    T ü rkiye ’ den  ç ooook uzaklarda, Pretoria ’ da, Nizamiye Camii ve K ü lliyesini ziyaret ettim …  Midrand b ö lgesinde 100 d ö n ü me kurulu, dev bir k ü lliyeden s ö z ediyorum.  “ Fethullah G ü len ’ in bir g ü n ABD ’ den gelip m ü ritleriyle bulu ş aca ğı “ ü midiyle ve onun talimat ı yla yap ı lm ış  devasa bir cami ile okul, medrese, hastane, mezarl ı ktan olu ş an  “ dev k ü lliye ” nin Afrika ’ daki varl ığı  insan ı ş a şı rt ı yor.    K ü lliyeye, Nizam- ü l M ü lk ’ ten (*) esinlenerek Nizamiye ad ı  verilmi ş .   Bir milli tatil g ü n ü ,  öğ lene do ğ ru gitti ğ im k ü lliyede in cin top oynuyordu. Bildi ğ im kadar ı yla Pretoria ’ da ya ş ayan halk ı n tamam ı na yak ı n ı  h ı ristiyan …  (**)    - Acaba diyorum, T ü rkiye ’ de h ı z ı m ı z ı  alamad ı k da, ...