SUYA YAZDIKLARIM

-Bilmem size de “ ö” geldi mi? Şu “kovit musibeti ”nin hepimizi evde esir tuttuğu günlerde ne yapacağımızı şaşırmadık mı?  - Günlük işler bitti mi? Sıra gelsin sinek avlamaya...  -Yahu bu kış günü sinek de yok ki! -Canım o sözün gelişi,  çoğumuzun başvurduğu “yaşamda oyalanma yöntemleri”nden söz ediyorum, şu akıllı telefonu elden düşürebiliyor muyuz mesela? Ya da evde o beyaz cam gece gündüz açık değil mi? Evet, akıllı telefonumdaki mecraları bir bir tararım her gün... İşte Twitter yine içimi kararttı, küçücük kızının yanında, sokakta karısını yere yatırıp tekme tokat döven adamın görüntüleri... Hem de kadınlar günü arefesinde! Facebook daki mesajlara baktım, doğum günü olan arkadaşlarıma emojiden pasta gönderdim, Instagram kıraati de bitti, reel izle dur... Mübarek sistem iyi hoş da blog veya link paylaşımına izin vermiyor... Neymiş? Bilmem kaç binden fazla takipçin olacakmış...  Sıra Whatsapp mesajlarında... Önce kişisel olanlar, sonra grupla...

Geçenlerde bir gecemizi heyecan, hayranlık duygusu ve ne yazık ki epey de hayıflanarak  geçirdik... Şu Perseverance ’tan (sebatkar-gayretli demekmiş!) söz ediyorum.  Hani, bizden fersah fersah uzaktaki Mars ’a tam 7.5 aydır yol alıyordu da, keşfedilmemiş, “ havasız mı susuz mu ” tam bilinmeyen, engebeli, kıpkırmızı topraklara “ şıp ” diye konuveren Perseveranc e’tan. (*) Onun Mars’a yumuşak inişini kıskançlık, pişmanlık, hayret, saygıyla karışık hayranlıkla izliyorduk... NASA ’nın sözcüleri (çoğu da kadındı,) teknik ekip üyeleri ile yapılan röportajları izledikçe gözlerime yaş doldu... Gülümseme o bilimin aydınlığı ile pırıl pırıl parlayan gururlu yüzlere nasıl da yakışmıştı. -Zavallı ülkemiz Diye düşündüm... Bu ortak sevinçten, başarıdan, gururdan ne kadar uzak...  Liderler bırakın aydınlığa, bilime kafa yormayı, kafa yorana destek çıkmayı, birbirinin gözünü oymacada...  Kötü söz, küfür, hakaret, beddua kıyamet gibi, havalarda uçuyor... Trilyonlar boşa savruluyor h...