Evden d ış ar ı ad ı m atmadan iki hafta ge ç irmekten yak ı nmak ş urda dursun, “ mapusluk ” bana b ü y ü k keyif ya ş att ı . (*) İ nkar etmiyorum, heryer bembeyaz kar alt ı ndayken, s ı cak evimde, s ı kl ı kla vicdan azab ı duydum, Sedef Kaba ş’ı n, “ b ü y ü k ba ş lar ı n ” bir i ş aretiyle u ğ rat ı ld ığı lin ç i bir an bile akl ı mdan çı karamad ı m! -Peki eve kapan ı p neler yapt ı n? Diye soruyorsan ı z, g ü ndemin biraz olsun d ışı na çı kmaya ç al ış t ı m, sosyal medyaya “ mesafe ” koydum, bir ka ç film izledim, evdeki kitapl ığ a dald ı m, kimi kitaplar ı n ü st ü nden yeniden ge ç tim. İ ngilizlerin iki ö nemli kad ı n yazar ı n ı n (Vita Sackville-West ve Virginia Woolf) “ a ş k ili ş kisi ” ne odaklanan “ Vita ve Virginia ” filmini izlemek, s ararm ış kitap lar ı n sayfalar ı n ı “ yeniden a ...
Mürekkep kokan sayfalarda şimdilerde bize yer yokmuş, eh, ne yapalım? Açılsın bari hayali sayfalar... Oysa onlara yazmak tıpkı suya yazmak gibidir. Kayboluverir gider.