Cem Karaca ’ y ı kim unutabilir, nas ı l unutturabilirler Allaha ş k ı na? O “ nezle g ö rmemi ş” ama ne yaz ı k ki sigara duman ı yla t ü ts ü lenmi ş kendine ö zg ü davudi sesiyle “ İşç isin sen i şç i kal ” diye hayk ı r ışı n ı , “ Bu son olsun ” s ö z ü yle d ü nyaya sitemini ve belki de can ı na tak edip “ art ı k yeter ” diyerek bizlere veda etmek istedi ğ i “ Ç ok Yorgunum ” ş ark ı s ı n ı hangimiz unutabiliriz? Kimi zaman d üşü n ü yorum da, T ü rkiye ’ de zaman zaman zorbalar ı n eline ge ç en devlet g ü c ü nas ı l bu kadar ac ı mas ı zca kullan ı labildi, kendi ayd ı n ı ndan, ayd ı nl ı ktan korkan o zorbalar T ü rk ayd ı n ı n ı ü rk ü tmek, uzaklara s ü rmek, yok etmek i ç in nas ı l ç abalay ı p durdular? Karanl ı k g üç lerin pen ç esine kimleri kimleri kurban vermedik bug ü ne kadar? Say say bitmez … Cem Karaca , ş ark ı lar ı nda kendimizi buldu ğ umuz, ö...
Mürekkep kokan sayfalarda şimdilerde bize yer yokmuş, eh, ne yapalım? Açılsın bari hayali sayfalar... Oysa onlara yazmak tıpkı suya yazmak gibidir. Kayboluverir gider.